Daar varen wij, op een wilde zee in de 17de eeuw op weg naar het onbekende. Vallen wij nou wel of niet van de aarde? Hebben wij voldoende eten? Wie van ons zal deze tocht overleven? Wat wordt het weer de komende dagen?
Het renessanceschip heeft haar route gevonden, landen ontdekt en kennis met zich meegebracht. Wat zal mijn persoonlijke route zijn, ik ontdekken, en het leven mij brengen? Dit zijn vragen die ik, net als de vragen van de matrozen en schippers in de 17de eeuw, niet kan beantwoorden. Echter, kan ik de weg naar het antwoord wel sturen. Ik neem het roer in eigen hand en ga het avontuur aan!
The biggest adventure you can take is to live the life of your dreams. – Oprah Winfrey
De prioriteiten van het leven zijn voor eenieder verschillend maar omvatten veelal dezelfde containerbegrippen. Geluk, Gezondheid en Zorgenloos. Drie begrippen die moeilijk zijn te concretiseren op het moment dat ik in het Vondelpark een klavertje vier in mijn handen heb, ik dus niet in een ziekenhuis lig en even helemaal nergens aan denk. Heb ik mijn leven nu volledig op orde? Ben ik onverslaanbaar? of, heb ik een moment van realisering?
Mijn antwoord zou de laatste zijn. Ik realiseerde mij op dat moment dat ik het goed had, niets te klagen. Met de nadruk op een moment. Want het moment dat ik ging lopen, blies de westerlijke wind het klavertje uit mijn handen. Daar ging het geluk.. laat het schip varen, ik neem het heft in eigen hand en ik ga op zoek naar mijn eigen geluk. Wat maakt mij nou gelukkig?
Je hebt een beetje geluk nodig om gelukkig te worden. – Aristoteles
Laatst vroeg iemand mij wat mijn hobby’s waren. Ik moest lachen, terwijl ik dacht aan mijn basisschooltijd waarin ik gevraagd werd om in het vriendenboekje van iemand te schrijven. Pasfoto’s opzoeken, binnen de rechthoek plakken en neerzetten wat mijn persoonsgegevens (incl. oog- en haarkleur), lievelingskleur en hobby’s waren. Na mijn lach zei ik: ‘Skiën is mijn absolute nummer 1 hobby, nouja, eigenlijk mijn levenstijl. Zeilen vind ik ook super om te doen en daarnaast lekker socializen’. Eigenlijk ben ik een student, die het liefste drie maanden aan het skiën en vervolgens drie maanden aan het zeilen is.
De volgende dag stond ik daar weer in de lift bij KPMG Amstelveen, om kwart voor negen met vijf onbekende mensen in de lift. Op naar de zesde verdieping. Iedere verdieping verliet iemand de lift, ‘werkse nog’. Op de afdeling aangekomen claimde ik mijn plekje en knalde drie koffie naar binnen. Voor de 84ste keer las ik mijn scriptie door, paste her en der iets aan waarna ik mijn laptop dichtdeed. Het is op de minuut 12 uur, en dus lunchtijd. Heel de afdeling liep naar beneden en kocht een koude danwel een warme lunch, ik volgde de stroming en keek voor het eerst eens goed om mij heen. De enige die wisten wie ik was zaten al aan een tafeltje, ik legde mijn pinpas op het apparaat. Pling, betaald. En weer sloot ik aan bij de rest van de afdeling. Vandaag hadden we meerdere onderwerpen. Pauw, DWDD en een aantal opkomende tentames van de Master Audit & Control aan Nyenrode, betaald door de zaak, passeerde de revue. Deze onderwerpen worden op de vrijdag aangevuld door de voetbal- of hockeywedstrijd, en overige weekendplannen. Op maandag komt Zondag met Lubach, de dronkemansverhalen en uiteraard de uitslag van Ajax danwel de eigen ploeg nog even voorbij.
Een mens is pas gelukkig wanneer hij het geluk zelf wil en uitdenkt. – Alain Chartier
Dit gaat mijn leven niet worden. Een paar vakantiedagen per jaar en een leven vol herhaling en routine. Met pen en papier bij de hand ga ik aan de slag. Ik heb € xxx,xx per maand nodig om te leven. Alles wat ik leuk vind om te doen en graag wil hebben kost ongeveer € xxx,xx per jaar. Ski’s gaan 3 jaar mee als ik 3 maanden per jaar ski. Reken het allemaal maar uit en ineens is het toch allemaal best wel duur. Maar waarom kijken naar de kosten? Ik pakte het helemaal verkeerd aan. Ik wil kunnen (après-)skiën dus ik zoek een toffe skischool om te werken, nee niet tegen uitgemolken tarieven. Privéles geven aan gasten van voornamelijk 5* hotels in Lech. Wat een slecht leven heb je dan zeg.. Om 10 uur beginnen omdat de gasten willen uitslapen, 2,5 uur aan de bak en dan heerlijk lunchen met een wijntje in de zon. Nog een paar afdalingen voordat de pistes te vervloeken zijn en dan afsluitend een kopje thee of koffie met een taartje in het hotel, voordat ik doorstrompel naar een welverdiend skilehrerbiertje.
Hetzelfde gevoel van voldoening voor mijn liefde van het skiën in één van de mooiste gebieden in Oostenrijk en ineens heel toegankelijk voor een net afgestudeerde student. Drie maanden per jaar gevuld, nog negen te gaan…